Het is zo’n 10 jaar geleden dat ik gevraagd werd bij een vooraanstaand producent van voedingsproducten.
Hij zag het niet meer zitten.
Hij was bij de top 10 grootste producenten in zijn sector.
Zijn afnemers waren super tevreden: altijd ‘just-on-time’ leveringen, de juiste kwaliteit, gigantische volumes.
Hij werkte zich steendood, spanningen in het gezin en wat hem meest tegenstak: geen rendement.
Bij het bestuderen van zijn boekhouding kwamen er verschillende zaken boven.
Hij kende zijn kostprijs niet, maar bleef steeds grotere volumes leveren.
Op het einde van het jaar had hij nog veel openstaande facturen open staan, in plaats van geld op de rekening.
Zijn grootste leverancier maakte zich terecht al zorgen en vroeg of hij geen hypotheek kon krijgen op een deel van de familiegrond.
Ik maakte een balansanalyse en toonde welk deel van zijn vermogen nog mocht beschouwd worden als ‘eigen vermogen’ en welk deel eigenlijk was gefinancierd door de bank en de leveranciers.
Ik maakte een rendabiliteitsstudie met de gegevens in de boekhouding en corrigeerde dit nog met enkele vergeten uitgaven.
En samen maakten we een kasplanning voor de komende 12 maanden.
Het waren geen cijfers om ‘warm’ van te worden.
Hij had er veel moeite mee en zou het bespreken met zijn eigen boekhouder en voorlichters.
Drie jaar later werd ik terug gevraagd.
‘Hoe groot moet ik nu worden om geld te verdienen’.
Hij had zijn teelt weer eens verdubbeld, zijn buitenlandse medewerkers hadden nu al verschillende nationaliteiten en hij had nog minder tijd en geld over voor zichzelf. Zijn zoon bleef thuis werken en hielp hem met de administratie.
De productiemethode was hetzelfde gebleven maar verdubbeld.
Na grondige studie bleek ook het resultaat verdubbeld: zijn verlies van 3 jaar ervoor was veel groter geworden.
Zijn afnemers en leveranciers waren nochtans allemaal overtuigd.
‘Als jij het niet kan, wie dan wel?’
‘Als je iets wilt, dan lukt het wel.’
‘Je bent de beste producent in onze klantenportefeuille’.
‘Je moet niet zeuren: die kleinere producenten hebben er zeker niets aan over’.
En er veranderde niets.
Ik had zijn kostprijs berekend en hem gemotiveerd om met zijn grootste afnemer te praten over contractprijzen of marktverwachtingen.
De directeur had hem persoonlijk ontvangen.
“Als je zorgt dat er nog meer topkwaliteit wordt aangeleverd, dan maak ik je zoon de grootste producent van Vlaanderen’.
Verschillende studieclubs kwamen zijn bedrijf bezoeken: hierdoor was het voor hem duidelijk. Hij was goed bezig.
En daar bleef het bij. Hij deed verder.
Nog eens een paar jaar later, was er weer paniek.
Hij had al een aantal hectaren grond verkocht aan vrienden van leveranciers, om schulden te betalen.
Door het vele werk waren er een paar dingen fout gelopen: schade van ongelukken en boetes van overtredingen waren erbij gekomen.
Maar de productie was weer gestegen.
Vorige week stuurde ik hem verjaardagswensen.
Zijn antwoord was duidelijk: ‘De zoon werkt niet meer op het bedrijf. Ik ben weeral eens gepakt voor administratieve fouten en weet nog niet hoeveel boete er boven mijn hoofd hangt. Het was een slecht productie jaar en ik ben ziek.’
In een daarop volgend telefoontje vernam ik dat je lawine begon te schuiven.
De bankschulden zijn gezakt onder de pandwaarde van zijn onroerend vermogen, maar bijkomend bankkrediet is niet meer mogelijk.
De meeste leveranciers bleven leveren. Slechts een paar leveranciers zijn vervangen door ‘betere’ leveranciers, die nu ook wachten op hun geld.
Meer dan 10 jaar werk om minder over te houden …
Het heeft me geleerd dat ondernemers via verschillende kanten tegengestelde adviezen kunnen krijgen.
De lastigste weg wordt dan ook in geruild voor een droomparcours.
Tijd geeft uiteindelijk wel raad: alleen zijn kleine oplosbare problemen dan soms zeer complex geworden.
Als je wilt, kan ik je helpen met haalbare oplossingen.
Onafhankelijk advies geeft soms harde analyses, maar je houdt er best rekening mee.
Als je moet kiezen tussen jezelf met je gezin of het belang van je leveranciers en afnemers: wat kies je dan?
Er is altijd een weg.
Het lastige is wel dat jij alleen deze keuze kan maken.
Onaangename keuzes maken is ‘ook ondernemen’.
