Als je in een grondstoffenmarkt zit, lever je halffabrikaten voor een afnemer, die het bewerkt voor de eindgebruiker.
Hierdoor word je onderhandelingspositie om een deel van de eindprijs steeds moeilijker.
Op termijn is schaalgrootte de grootste hefboom om iets te doen aan je omzet en bedrijfswinst.
Groei is in een aantal sectoren voorlopig niet meer mogelijk.
Om de zoveel jaar horen we van de oprichting van een prijzenobservatorium om de winst te verdelen over alle schakels van de productieketting. In vorige berichten gaf ik al aan dat dit nooit zal lukken.
Je kan dan nog wel met een kostenchecker kijken welke extra marge je kan maken bij je aankopen en productiekosten.
Helaas zijn veel ondernemers hier niet op voorbereid. Dit wordt een steeds belangrijker deel van je onderneming.
Als je terug naar de eindgebruikersmarkt wilt stappen, heb je meer impact om je verkoopprijs uit te leggen.
De vraagt echter extra inspanningen voor deze laatste stap:
- Hoe maak je je aanbod bekend bij die eindgebruikers?
- Welke extra taaklast komt erbij kijken inzake vergunningen en administratie?
- Je organisatie verandert: hoe ga je de logistiek en distributie regelen?
- Welke prijs moet of kan je uit de markt halen?
- Welk aandeel van je huidige productie kan je dan op termijn zelf bij de eindgebruiker krijgen en welk deel blijft gewoon in de grondstoffenmarkt? Laat je echter niet te snel ontmoedigen.
In de media zien veel adviseurs deze laatste stap als dé oplossing om aan de prijsdruk te ontkomen.
Ik blijf me afvragen of zo’n algemene transitiestrategie past bij de mens, de ondernemer, de onderneming en de locatie van de onderneming.
Vragen over strategie, taaklast, kostprijsberekening, organigram, …. ?
Neem eens contact op.
