“Loslaten betekent tijdelijk het houvast verliezen. Niet loslaten betekent voor altijd het houvast verliezen.” Deze uitspraak van Søren Kierkegaard klinkt misschien paradoxaal, maar het raakt de kern van wat loslaten betekent: durven vertrouwen dat het tijdelijke ongemak van verandering leidt tot iets beters.
Loslaten is moeilijk. Het voelt als een verlies. Of het nu gaat om een relatie, een carrière, of een oude gewoonte, je hebt er ooit houvast in gevonden. Het gaf je zekerheid, stabiliteit. Maar wat als dat houvast je inmiddels meer belemmert dan helpt? Wat als het je groei tegenhoudt?
Door niet los te laten, klamp je je vast aan iets dat je misschien niet langer dient. Het voelt veilig, maar die veiligheid kan schijn zijn. Je blijft in een situatie hangen die je energie kost, en je verliest uiteindelijk jezelf.
Loslaten is eng, want het betekent het onbekende omarmen. Wat als je spijt krijgt? Wat als het nieuwe niet beter is? Maar daarin ligt juist de kracht: door iets los te laten, maak je ruimte voor iets nieuws. Voor groei, nieuwe kansen, en onverwachte inzichten.
Kijk naar de natuur. Een boom verliest in de herfst zijn bladeren. Het is geen verlies, maar een voorbereiding op een nieuwe lente. Zo werkt het ook in ons leven. Soms moet je iets laten gaan om sterker terug te komen.
Het helpt om loslaten niet te zien als een eindpunt, maar als een begin. Een proces van vertrouwen in jezelf en in wat komt. Het betekent niet dat je vergeet wat je had, maar dat je kiest voor wat je nodig hebt.
Durf los te laten. Niet om alles kwijt te raken, maar om te ontdekken wat je kunt winnen. Zoals Kierkegaard al wist: pas als je het tijdelijke los durft te laten, kun je het echte houvast vinden.
