Persoonlijke mening
De overheid digitaliseert in sneltempo.
E-loketten, vergunningen, premies, omgevingsaanvragen — alles moet via apps, portalen en digitale handtekeningen.
Wie daar niet in mee kan? Die valt stilaan uit het systeem.
En dus zie je het gebeuren:
ondernemers die niet verkeerd boerden,
maar wel verkeerd klikten —
en daardoor hun rechten verliezen.
❌ Webinars en helpdesks lossen dit niet op
Vlaanderen stikt van de hulpstructuren: helpdesks, stappenplannen, digitale loketten, webinars, online video’s.
Maar de mensen die deze systemen niet begrijpen, geraken daar net ook niet in.
Wie niet weet wat een “digitale sleutel” is, raakt niet aan zijn premie.
Wie niet weet hoe het e-loket werkt, riskeert een boete.
Wie het omgevingsloket niet begrijpt, kan zijn vergunning niet verlengen.
Webinars zijn dan een lege doos.
Zelfhulpinitiatieven zijn geen vangnet.
Je moet al mee zijn om ze überhaupt te kunnen gebruiken.
📉 De overheid faalt in digitale inclusie – en niemand durft dat toe te geven
In de praktijk betekent dit dat duizenden landbouwers, zelfstandigen én kwetsbare burgers hun rechten niet meer kunnen activeren:
-
Premies gaan verloren.
-
Vergunningen verlopen.
-
Administratieve fouten leiden tot sancties.
-
Ondernemers worden afhankelijk van adviseurs die ze niet altijd kunnen betalen.
Ondertussen beweren instanties dat “alles beschikbaar is”: op de website, via een filmpje, in een webinar.
Maar wie geen weg vindt naar die digitale ingang, bestaat precies niet meer.
⚠️ Het is een systeemfout – en de schade is maatschappelijk
Deze digitale drempels zijn geen persoonlijke tekortkomingen.
Het is geen “domheid”, geen “onwil”, geen “achterstand”.
Het is een structurele uitsluiting, die door het beleid zelf gecreëerd wordt.
En die uitsluiting leidt tot:
-
frustratie en wantrouwen,
-
afhaken van overlegstructuren,
-
agressie richting loketten,
-
proteststemmen en anti-beleidshoudingen.
Mensen worden niet boos omdat ze niet willen meedoen.
Ze worden boos omdat ze niet meer mogen meedoen.
🧱 Van dienstverlening naar digitale muur
De overheid moet terug naar haar kerntaak: diensten verlenen aan burgers en ondernemers. Niet enkel aan de “digitaal geletterde”.
Een ondernemer die startte in 1985, hoeft geen app-specialist te zijn in 2025 om nog rechten te hebben.
En toch wordt net dat stilzwijgend verondersteld.
Zelfs belangenorganisaties kijken vaak weg, want veel van de digitale tools zijn intussen ook verdienmodellen (ledenbehoud) geworden.
🛠️ Wat echt nodig is:
-
Menselijke hulp zonder muisklik.
-
Fysieke loketten voor wie geen weg weet in het digitale bos.
-
Verplichte ‘inclusietoets’ voor nieuwe digitale processen.
-
Een eerlijk onderscheid tussen wie fraudeert en wie vastloopt.
-
Structureel beleid dat digitaal gemak niet verwart met universele toegang.
📌 Conclusie: exclusie is geen bijwerking — het is ingebouwd
Een systeem dat pretendeert alles toegankelijk te maken, maar structureel duizenden uitsluit, is kapot.
Niet de burger faalt, maar het systeem dat hem onzichtbaar maakt.
Wie dat niet wil zien, krijgt morgen te maken met boze mensen.
Niet omdat ze tegen beleid zijn.
Maar omdat dat beleid hen al lang heeft losgelaten.
Trump had het spel door en maakte daar handig gebruik van.
En iedereen is nu verwonderd ?
