11 november is eigenlijk een herdenkingsdag voor vrede.
Veel mensen zijn vergeten hoe lang we al in vrede leven in onze regio.
Sta vandaag eens stil
en luister eens naar de stilte.
Herdenkingsdag 11 november: Vrede en Waakzaamheid in de Moderne Wereld
11 november is de dag waarop we jaarlijks de Wapenstilstand van 1918 herdenken, het einde van de Eerste Wereldoorlog. Het is een dag van reflectie, waarin we stilstaan bij de offers van miljoenen soldaten die hun leven gaven voor vrede. Deze herdenkingsdag is meer dan een moment van rouw; het is een krachtige herinnering aan de broosheid van vrede en de verantwoordelijkheid die we dragen om conflicten te vermijden. Agressie werkt tot het niet meer werkt – en dat zien we in de vele sociale problemen die onze huidige maatschappij teisteren. We mogen de lessen van het verleden niet vergeten, want wanneer sociale agressie, uitsluiting en structurele problemen escaleren, kan dat leiden tot burgerverzet, met alle gevolgen van dien.
Helaas : Geschiedenis herhaalt zich tot het beleid er van geleerd heeft.
Sociale Agressie: Een Tikkende Tijdbom
Sociale agressie komt in vele vormen voor en ontstaat vaak uit frustraties over ongelijkheid, onrecht of machteloosheid. In een maatschappij waar de kloof tussen rijk en arm groter wordt, zien we dat individuen en groepen elkaar niet meer zien als bondgenoten, maar als concurrenten. De agressie komt naar voren in polarisatie, discriminatie en soms zelfs in gewelddadige protesten. Denk aan protestbewegingen wereldwijd: van de “gele hesjes” in Frankrijk tot de onrust in Catalonië. De onderliggende oorzaak? Burgers voelen zich vergeten door de machthebbers. Ze worden geconfronteerd met stijgende kosten van levensonderhoud, terwijl de beloning voor hun harde werk stagneert of zelfs afneemt.
In België zien we deze sociale agressie opkomen in discussies rond arbeidsvoorwaarden, pensioenleeftijd en de stijgende belastingen. Ondernemers klagen dat ze de “oorlog tegen ondernemers” aanvoelen, met steeds zwaardere administratieve lasten en fiscale druk. Dit creëert een klimaat waarin ondernemerschap wordt ontmoedigd en angst en onzekerheid de bovenhand krijgen. Dit soort omstandigheden leiden onvermijdelijk tot wrijving, frustratie en, in extreme gevallen, verzet.
De laatste actie met havenblokkades werd afgebroken met een ‘landbouwakkoord’ (oa administratieve vereenvoudiging), dat tot op heden nog niet is ingevuld.
Er wordt -oa door penhoudende wettenschrijvers- meer beschreven waarom het probleem niet kan aangepakt worden, dan er strategisch gezocht wordt waarom het wél moet, kan en uitgevoerd worden. Door de ‘verdeel en heers’strategie onder belanghebbenden blijft het probleem maar groeien.
Handhavers moeten beseffen dat vroeg of laat er slachtoffers gaan vallen. Je moet je niet meer afvragen of het kan gebeuren, maar wanneer. Dit zal de ontsteking zijn voor de echte bom onder onze maatschappelijke vrede.
Sociale Uitsluiting: Het Giftige Gevolg van Digitalisering
Digitalisering wordt vaak gepresenteerd als de weg vooruit, maar wat gebeurt er met zij die achterblijven? De snelle opmars van technologie, de digitalisering van diensten en de steeds hogere eisen op het gebied van administratieve verplichtingen leiden tot een toenemende uitsluiting van kwetsbare groepen. Oudere mensen, laagopgeleiden (en zelfs hoogopgeleiden!) en mensen in armoede raken verder verwijderd van de maatschappij door gebrek aan toegang tot of kennis van digitale tools. De administratieplichten, die steeds complexer worden, maken het bovendien moeilijk voor kleine ondernemers en burgers om hun weg te vinden in een bureaucratisch doolhof. Zij die niet mee kunnen met deze ontwikkelingen, voelen zich buitengesloten en vergeten. Dit kan leiden tot een gevoel van weerloosheid en zelfs tot sociale opstanden.
Sociale Controle: De Gevaren van Overregulering
In een wereld waar de Europese overheid steeds meer controle probeert op te leggen, rijst de vraag hoe ver die controle mag gaan. Burgers en ondernemers voelen de druk van strenge regels en reguleringen. De invoering van nieuwe belastingen, de constante monitoring van financiële transacties en de verplichting om elke stap te documenteren, geven velen het gevoel dat ze niet meer autonoom kunnen handelen. We zien dit terug in de roep om meer privacy en vrijheid van meningsuiting, zowel in België als wereldwijd. De weerloosheid van de burger groeit, en de sociale controle wordt als een dreiging ervaren. Wanneer de staat (en Europa) zich opdringt in het privéleven van burgers en bedrijven, ontstaan spanningen die uiteindelijk kunnen leiden tot vormen van verzet, omdat mensen zich niet langer vrij voelen.
Het Gevaar van Nonchalantie ten Opzichte van Vrede
Wat we niet mogen vergeten, is dat de vrede die we vandaag genieten, is bevochten door honderdduizenden soldaten die hun leven hebben gegeven in de loopgraven van Europa. Het nonchalant omgaan met de huidige sociale en economische problemen, zoals armoedebestrijding, stijgende belastingen en vooral overmatige regelgeving, ondermijnt de fundamentele vrede waar zoveel mensen voor hebben gevochten. Als beleidsmakers de problemen van vandaag niet serieus nemen, creëren we een voedingsbodem voor escalatie.
We moeten ons herinneren dat vrede niet enkel de afwezigheid van oorlog is, maar een toestand waarin burgers zich gehoord, gerespecteerd en veilig voelen. Wanneer deze basisvoorwaarden worden ondermijnd, brokkelt de sociale samenhang af. Dit kan leiden tot onrust en uiteindelijk, in het slechtste geval, tot een situatie van grootschalig verzet en conflict. Als we geen lering trekken uit de geschiedenis, lopen we het risico dezelfde fouten te herhalen.
Inspiratie voor Actie: Bewustwording van de Waarde van Vrede
Hoe inspireren we de lezer om ervoor te zorgen dat het beleid niet nonchalant omspringt met vrede? Het begint met bewustwording. We moeten ons blijven herinneren dat vrede geen vanzelfsprekendheid is. Vrede is iets wat we elke dag moeten bewaken door het bevorderen van rechtvaardigheid, gelijkheid en dialoog. Beleidsmakers en burgers moeten hand in hand werken om structurele problemen aan te pakken die de sociale samenhang bedreigen.
- Stimuleer dialoog: Beleidsmakers moeten actief luisteren naar de zorgen van de burgers. Dit kan door het creëren van laagdrempelige platforms voor inspraak, waar de stem van elke burger telt. Nu wordt hun oor gevuld door eenzijdige informatie van de sterkste lobby-groepen, die lak hebben aan de ‘samenleving’.
- Bestrijd uitsluiting: Het is essentieel dat de overheid gerichte maatregelen neemt om digitale en sociale uitsluiting tegen te gaan. Dit betekent investeringen in digitale geletterdheid waar het nuttig is en het vereenvoudigen van administratieve procedures voor de grote groep burgers, die nooit gaan kunnen voldoen aan de digidwangmaatregelen van Europa (en anderen).
- Ondersteun ondernemers: Om de economische motor draaiende te houden, moet het beleid een balans vinden tussen regulering en vrijheid voor ondernemers. Minder administratieve lasten en meer ondersteuning voor kleine bedrijven kunnen bijdragen aan een gezonde economie. Er moet een balans gevonden worden tussen de administratiewinst en de administratielast, afgemeten voor de kwetsbaarste helft van de bevolking.
- Koester vrijheid en privacy: De overheid moet terughoudend zijn in het opleggen van overmatige controle. Burgers moeten zich vrij kunnen voelen in hun dagelijks leven, zonder de angst constant gemonitord te worden.
- Halveer de bullshit-jobs van de huidige Gestapo, die de burger en de ondernemer dagdagelijks pesten. Zet ze in voor het werkende deel van onze samenleving om de vacatures in zorg, onderwijs en ambacht in te vullen. De besparing zal veel technische, financiële, sociale en emotionele problemen oplossen in alle lagen van de samenleving.
- Herinner de offers: Tot slot is het belangrijk om de offers van de soldaten die hun leven hebben gegeven voor onze vrede nooit te vergeten. Elk beleidsbesluit moet worden genomen met respect voor de vrijheid en vrede waarvoor zij hebben gevochten. De herinneringenevenementen van 14-18 en 40-45 moeten meer zijn dan toeristische activiteiten.
Iedere lezer heeft familie, kinderen en vrienden, die het slachtoffer kunnen worden van de volgende oorlog. Als de empathie voor de medemens verdwenen is, kan de inleving voor uw dierbaren u misschien doen nadenken.
Conclusie
Op 11 november herdenken we de moedige soldaten die vochten voor onze vrijheid. Laten we hun offers niet tevergeefs maken. Sociale agressie, uitsluiting en overmatige controle zijn de nieuwe gevaren voor onze samenleving, en we moeten hier waakzaam voor zijn. Als we niet tijdig ingrijpen, riskeren we dat de vrede waarvoor zo zwaar is gevochten, opnieuw verloren gaat. Vrede is geen gegeven – het is een keuze die we elke dag moeten maken.