Iedereen kent ‘Yes, You can’ van president Obama en de uitdrukking ‘Winnaars geven nooit op en wie opgeeft, zal nooit winnen’.
De noodzaak op volharden is onderdeel van de Amerikaanse levensstijl. Het was een noodzakelijke eigenschap om te overleven in een nieuw land waar ‘samenlevings’regels nog moesten uitgevonden worden (Survival of the fittest). Het is wellicht ook nu nog noodzakelijk om de uitdagingen van de (steeds ongelijker) Amerikaanse maatschappij te overleven.

Dit doorzettingsvermogen als sleutel tot succes heeft ook de schijn van ‘democratisch’. Wanneer volhouden het enige noodzakelijke kenmerk is, dan zijn alle andere zaken, die de ander boven de ander stelt – erfenis en afkomst, opleiding, netwerk, privileges – overbodig.

Dit succes wordt nog mooier als in het succesverhaal wordt meegenomen welke ontberingen zijn overwonnen: “hij was bijna failliet”, “hij verloor bijna zijn gezin”, “hij werd ziek”, …. Maar uiteindelijk kreeg hij de overwinning (en daarmee is alle ontbering voor zichzelf en zijn gezin vergeten en precies verantwoord).

But sometimes, you can not.

Volharden alleen geeft echter geen garantie op succes. Het geloof in doorzetten vernauwt immers heel sterk de blik op de mogelijkheden binnen de beperkingen. Mensen hebben een aangeboren manier van denken, die betrokkenheid versterkt en ‘opgeven’ aan de kant schuift, ook al is de kans op succes heel klein (of steeds kleiner). Volharden wordt zo op de duur een struikelblok om een succes te bereiken.

Succesvolle en tevreden mensen weten én hoe ze moeten volharden (haalbare doelen) én hoe ze moeten heroriënteren. Zo’n mensen geven op zo’n manier op, dat iedereen denkt dat de veranderingen geloofwaardig en intelligent zijn. ‘Hij heeft nog rap verkocht en heeft zijn geld in een beter project gestoken’, ‘Hij is nog rap gestopt en kan nu zonder schulden aangenamer doelen nastreven’, ‘Hij heeft iets beters/rendabelers gevonden’.

Weten hoe en wanneer je iets moet opgeven, is een belangrijke vaardigheid in het leven en geen ‘beschamend wegvluchten’.(*) Overwegen om iets te stoppen geeft nieuw perspectief dat haalbaar is en uiteindelijk succes en tevredenheid geeft.

• Mensen die hun doelen realiseren, moesten onderweg dikwijls andere doelen, waarin ze faalden, loslaten. Bij iedere koerswijziging zagen ze bovendien de mogelijkheid om dit goed te verantwoorden en eervol uit te leggen voor zichzelf en hun omgeving (erfbetreders).
• Mensen, die mislukken zonder werkelijk op te geven, verzwakken hun zelfvertrouwen en het vermogen om te handelen in dingen, die ze wél goed kunnen. Hun talenten en succeskansen gaan zo ook verloren.
• Tevreden mensen beschikken over het talent om te volharden en op te geven. Wanneer ze stoppen, dan stoppen ze ook écht. Ze denken niet meer aan het verlies en het verleden, maar focussen op nieuwe haalbare doelen, en volharden opnieuw tot ze het succes bereikt hebben.
• Opgeven is een gezond antwoord als de omstandigheden het doel onbereikbaar maken. Het maakt niet uit of je zelf de oorzaak bent (je talenten met je beperkingen) of de omgeving (IHD, MAP5), de blijvende slechte markt, het bureaucratisch Europa of de nieuwe handelsakkoorden met Amerika. Zoeken naar de oorzaak of de verantwoordelijke heeft geen zin.
• Door te beslissen en niet meer achter je te kijken, vind je zeker weer ‘mogelijkheden binnen je beperkingen’, die je wél verder helpen. Hoe moeilijker je het had, hoe meer tegenslagen je meemaakte, hoe beter je voorbereid bent om nieuwe doelen te kiezen. Wie uiteindelijk arriveert en zijn doelen bereikt, wordt geëerd en gerespecteerd: Door het succes worden alle (mislukte) tussenstappen (ook het opgeven van onhaalbare doelen) gezien als intelligent en te bewonderen.

“You could better, you made it”.

Kortom:

“Heer, geef mij de kracht om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen 
Geef mij de moed om te veranderen wat ik kan veranderen en
Geef mij de wijsheid om onderscheid tussen beide te kennen.”

Ik ben al jaren met ondernemers te motiveren in het zoeken van “mogelijkheden binnen hun beperkingen”. Door gedeeltelijk of volledig van koers te veranderen. Door andere leuke dingen te doen, op, naast of in de plaats van de huidige hoeve.

Het begeleidingstraject is niet lief of leuk (“Mooier kunnen we het niet maken”)
noch democratisch (“Niet iedereen heeft dezelfde kansen in het leven” who said so?),
maar wel zeer menselijk en succesvol.

Veel succes in het kiezen van je succes.